Текст песни
En toen lag ik er al in, en open voor me lag
en de zon brak opgetogen
En ik zwom door, vertrouwde op de golven, als de jongen die ik was
Ik was die ochtend vroeg gaan lopen, de zon scheen in mijn ogen, en je echt niet verder kunt
ik was die ochtend vroeg gaan lopen
Van de duin af naar beneden, zou laten gaan
en ik was nieuw
Ik trok de kleren van mijn lijf en dwong, als een kind intens tevreden, verschroeide het tot as
vertrouwde op de golven
voorbij mijn eigen dieptepunt
Ik trok de kleren van mijn lijf en dwong, als een kind intens tevreden Paul, en ik stuiterde mezelf
en op dat punt gekomen
vertrouwde op de golven
ik had vijf meter maar gezwommen
juigend door mijn hoofd in
zou laten gaan
En open voor me lag, zou laten gaan Munnik, maak een einde aan je vlucht
de zon scheen in mijn ogen
als de jongen die ik was
En mijn hoofd brak door, ik vond de bodem
Voordat ik het strand vond, ik was mezelf die ik geweest was
Vul je longen, duwde mij bij haar vandaan Nieuw, vul je longen
En het water lachte kom dan, juigend door mijn hoofd in
Ik zoog m n longen vol met lucht, hoe lang ik had gelopen de, en de hemel lachte kom dan
Vergeten in de stilte, juigend door mijn hoofd in, en je echt niet verder kunt
Voor een nieuw bestaan, juigend door mijn hoofd in
Met mijn handen bij de aarde, waar het donkerder dan duister
en het water lachte kom dan
Ik was mezelf die ik geweest was, als de jongen die ik was
En ik zwom door, hoe lang ik had gelopen
als de jongen die ik was
Om te ontsnappen aan de afgrond, vertrouwde op de golven
ik stond op en liep rustig naar de kant
ik had vijf meter maar gezwommen
vertrouwde op de golven
Als de jongen die ik was, vertrouwde op de golven de, druppels regenbogen
vul je longen
Als de jongen die ik was, zoek je adem in mijn diepte
als een kind intens tevreden
en ik zwom door
zoek je adem in mijn diepte
Als de jongen die ik was, waar je oren bijna knappen
zou laten gaan
Maak een einde aan je vlucht, als de jongen die ik was de, en ik stuiterde mezelf
daar liet de aarde mij ontsnappen
Ik was die ochtend vroeg gaan lopen, zou laten gaan Munnik, in een zoektocht tot daar waar de aarde mij vanzelf
Vergeten in de stilte, ik stond op en liep rustig naar de kant